Vandaag spelen acteurs van ETC English Theatre Company verschillende voorstellingen voor alle vierdeklassers! Interessant en leerzaam, want er wordt alleen maar Engels gesproken. Vooraf en erna zijn er activiteiten gerelateerd aan de voorstelling. Een leuke dag!
Voetballen: leerlingen tegen docenten
Martijn (17) komt uit San Francisco terug met twee awards!
Het bekende robotteam Force Fusion, van het Dr.-Knippenbergcollege en studenten van Fontys Hogescholen, won afgelopen zondag in San Francisco twee awards na een zinderende competitie. Een prachtige prestatie van het team! Inmiddels zijn alle leerlingen weer thuis, na twaalf prachtige dagen in de staat Californië. Ook onze leerling Martijn Claassen (17) deed mee. Hij heeft het geweldig gehad!
Een robot in zes weken
Leerlingen die deze wereld interessant vinden en later misschien zelf wel iets willen gaan doen met bijvoorbeeld mechatronica of werktuigbouwkunde, kunnen al op jonge leeftijd volop aan de slag op onze middelbare school. Bij de FIRST Robotics Competition hebben de scholieren in zes weken tijd een robot gebouwd die voldeed aan alle regels om te kunnen meedoen aan de wedstrijden. Zo moest hij ballen en schijven kunnen oppakken en transporteren. Een geweldige uitdaging, maar ook in dit tweede jaar is het de groep gelukt. Een week voor het vertrek naar Schiphol, werd de robot al naar andere kant van de Atlantische Oceaan gestuurd.
Een prachtige tijd in San Francisco
Op 8 maart volgde de groep leerlingen, met voor het eerst ook twee scholieren van het Carolus Borromeus College en eentje van het Vakcollege Helmond. De eerste dagen waren direct intensief. Er zijn high schools en prestigieuze universiteiten bezocht, maar ook bedrijven op Sillicon Valley. En natuurlijk was er ook tijd voor leuke uitstapjes, met onder meer Alcatraz en een fietstocht over de Golden Gate Bridge. Toen volgde de competitie. Acht wedstrijden in wisselende allianties, waarbij het steeds beter ging en de bijdrage van Force Fusion steeds groter werd. Het succes werd uiteindelijk beloond met de Safety Award en de Imagery Award. Die laatste staat voor het design van de robot en de algehele uitstraling van het team tijdens de competitie. Trots, blij en toch ook wel vermoeid ging iedereen vervolgens terug naar huis. Met een mooie en leerzame herinnering erbij!
Onze voorleeskampioen Kiara fantastisch in finale Cacaofabriek!
Op naar de Ardennen!
De zon schijnt en niets staat een heerlijk sportief weekend in de weg. Vanmorgen vertrokken deze vierdeklassers naar de Ardennen! Geniet er samen van! Houd onze Facebook-pagina of Instagram in de gaten; we gaan de komende dagen foto’s plaatsen.
Vierdejaars techniek-leerlingen twee dagen naar België
Leerlingen in regiofinale Vakkanjers 2019!
Technologietafel op het Vakcollege Helmond
Op vrijdag 2 november stond de bijeenkomst van de Technologietafel op de agenda. Onderwijs en bedrijfsleven gaan drie keer per jaar met elkaar in gesprek. Steeds op een andere locatie, steeds met een ander thema – en iedere keer schuiven ook vertegenwoordigers van de overheid aan. Op het compleet verbouwde Vakcollege Helmond ging het dit keer over vakmensenwerk.
“We willen laten zien wat onze vmbo-leerlingen kunnen”, stelt Joseline Jacobs, teamleider Techniek op het Vakcollege Helmond. “Ik merk dat dat regelmatig wordt onderschat. Onze leerlingen laten onze gasten hoe opdrachten het best uitgevoerd kunnen worden, de rollen zijn omgedraaid. Leden van de Technologietafel kunnen aan de slag gaan met electro, metaal, design en bouw.” De handen werden flink uit de mouwen gestoken in het indrukwekkende Techlab en de werkplaats. Samen met het Dr.-Knippennergcollege was ondernemer Wim Kuypers ooit initiatiefnemer van de Technologietafel. “Ik signaleer een toenemende belangstelling vanuit ondernemers, om te zien wat er binnen de scholen gebeurt. Heel mooi: dat was precies ons doel. In de Peel wordt veel gemaakt en dat is hier al te zien. Sommige leerlingen zijn nog zoekende, anderen weten al op jonge leeftijd precies wat ze willen gaan doen later. Ook dat is heel mooi om te zien.”
Martijn (16) gaat mee naar Amerika met zelfgebouwde robot
Vorig jaar gingen acht leerlingen van het Dr.-Knippenbergcollege naar Californië om mee te doen aan robotcompetitie. Die robot bouwden ze zelf, samen met studenten Mechatronica van Fontys Hogescholen. Dit jaar doen we opnieuw mee. Leuk nieuws! Ook onze eigen Martijn Claassens (16) doet mee. Hij zit in het vierde leerjaar. “Dit gaat echt ontzettend gaaf worden.”
De groep Helmondse leerlingen is vorige week gekozen. Het gaat om negen scholieren die zichzelf aan een kleine jury presenteerden. In totaal waren er namelijk meer leerlingen die mee wilden en die ook erg geschikt waren vanwege bijvoorbeeld kennis, talent, potentie en/of passie. Wie mogen er uiteindelijk mee in schooljaar 2018/2019? Bjorn, Koen, Tessa, Femke, Nikki en Brady van het Dr.-Knippenbergcollege, Ching en Sterre van het Carolus Borromeus College en Martijn van het Vakcollege Helmond.
Vakcollege Helmond goes America!
Martijn is heel blij met zijn deelname. “Ik ben al jaren bezig met robots en technologie. Dat komt vooral door mijn nieuwsgierigheid naar hoe dingen werken en hoe dingen beter kunnen. Op het Vakcollege heb ik meegedaan aan het keuzevak Robowars. En we hebben al veel gedaan met 3D-tekenen.” Hoe beviel de eerste teamavond bij Fontys? “Het was geweldig. Je merkt meteen dat je met allemaal mensen te maken hebt die dezelfde interesse hebben. Dus je hebt direct hele leuke gesprekken en je wordt geaccepteerd als onderdeel van de groep. Ik weet zeker dat we de komende maanden een hecht team gaan worden. En dan kunnen we in 2019 een fantastische robot bouwen.”
In de komende maanden gaan we Martijn en het team Force Fusion volgen! Hieronder foto’s van de eerste teamavond. Op de eerste foto zie je Martijn aan het werk.
Hier vind je de film (8 minuten) van ons avontuur in maart 2018:
Brugklassers luisteren ademloos naar verhalen vluchtingen
De mentorlessen van onze brugklassen hebben sowieso al een uniek karakter vanwege de inspirerende omgeving waarbinnen ze plaatsvinden, in het stadion van Helmond Sport. Bij het samenwerkingsconcept Samen Leren met Helmond Sport lopen deze weken echter wel héle bijzondere sprekers rond. Het gaat om vluchtelingen uit de regio, die hun verhaal delen met onze leerlingen. Ze luisteren ademloos. Hieronder zijn verhaal.
Op 31 mei was het de beurt aan de 20-jarige Ibraheem Alkarkki uit Irak. Hij had vooraf last van wat gezonde spanning, en dat is ook niet gek: twee jaar geleden sprak hij nog geen woord Nederlands en nu kwamen bijna twintig eersteklassers naar zijn verhaal luisteren. Hij deed het fantastisch en kende een dankbaar publiek: de leerlingen van de afdeling Techniek zullen niet vaak zo onder de indruk zijn geweest. Naast dat ze goed luisterden, werden er hele goede vragen gesteld. Het gesprek werd geleid door Helmy van Dooren, trainer bij WerkVloerTaal. Deze Helmondse organisatie ondersteunt anderstaligen bij de inburgering, bij het leren van onze taal en bij de zoektocht naar werk.
Maandenlange reis naar Nederland
Ibraheem vluchtte op zijn 17e uit zijn vaderland, Irak. “Mijn broer ging eerst, daarna volgden mijn zussen en ik, pas later mijn ouders. Die heb ik in totaal twee jaar niet gezien. We wonen nu met z’n allen in Stiphout en hebben het goed samen, maar de afgelopen jaren was dat wel anders. Al mijn hele leven is er oorlog om me heen geweest. Lijken op straat vinden, werd voor mij bijna normaal. Mijn moeder was burgemeester in een stad in de provincie Diyala, vlakbij Baghdad. Mijn vader was ingenieur. Doordat we goed konden sparen, horen we nu in Nederland niet bij de armste groep vluchtelingen.”
Steeds duidelijker werd het voor de familie van Ibraheem, dat het niet veilig meer was daar. “Mijn broer is twee weken gegijzeld, hem vonden we meer dood dan levend terug. Zelf ben ik ook meegenomen, maar na twee dagen kon ik hard wegrennen. We wilden het land uit, en dat betekent een bootreis naar Turkije. Twee keer gingen we ’s nachts, en twee keer ging het fout. Pas bij de derde keer kwamen we aan in Turkije. In dat land heb ik overigens pas leren zwemmen.”
“Vanuit Turkije zijn we gaan lopen”, vervolgt de jonge spreker. Het is knap hoe hij onze taal al spreekt. “Maandenlang liepen we, natuurlijk zonder navigatie. In Hongarije ben ik nog een paar weken mijn 14-jarige zusje kwijtgeraakt; doodeng. Uiteindelijk kwamen we aan in Nederland, bij asielzoekerscentra in de Randstad. Daar adviseerden ze ons dat het in Helmond fijner was. Ik hoef hier ook niet meer weg. Natuurlijk wil ik het liefst terug naar Irak, maar dat gaat nooit meer voor onze familie. We zijn hier veilig. Dat vind ik ook het fijnst aan dit land. Er is veiligheid, respect, een goede toekomst.”
Dromen
Tot zijn twaalfde ging Ibraheem in Irak naar school, daarna begon zijn werk in de autogarage van een familielid. Hij moest hard werken, maar vond het een mooi beroep. In Nederland wil hij dan ook graag de benodigde papieren halen, automonteur worden is zijn droom. “Ik heb ook al vier maanden stage gelopen op basisschool De Lindt, als conciërge. Een hele leuke tijd en ook erg goed om de taal te leren. Maar uiteindelijk wil ik met auto’s werken.”
Vragen van leerlingen
De Helmondse jongeren zaten vol vragen. Die varieerden en waren behoorlijk goed. Wat zijn bijvoorbeeld grote verschillen tussen Nederland en Irak? “Hier is het na acht uur stil op straat”, lacht Ibraheem. “Waar ik vandaan kom, is het tot na middernacht levendig op straat. Er is altijd veel gezelligheid.” In Stiphout verveelt hij zich ook niet bepaald. Hij voetbalt in de A2 van Stiphout Vooruit en kan inmiddels ook skeeleren en schaatsen. “Vind je voetbal zo leuk?”, was een volgende vraag. Dat blijkt zo te zijn; de veldjes die de leerlingen kennen, zijn ook bij hem goed bekend. De volgende vraag. “Ga je ook wel eens naar winkels in de stad?” Hier blijken de verschillen beperkt. Ibraheem lacht. “Ja, ik kom graag in de stad.”
Andere bezoekers deze weken
Ibraheem is niet de enige nieuwe Nederlander die deze weken zijn verhaal doet in het lokaaltje bij Helmond Sport. Alle brugklassen van het Vakcollege Helmond en de Praktijkschool Helmond horen weer een ander verhaal, allemaal levensverhalen die totaal anders zijn dan wat ze doorgaans horen als ze iemand leren kennen. Het maakt dit project heel bijzonder. Dat de jongeren ademloos luisterden zegt genoeg. Na afloop was er een groot applaus en gaven enkele leerlingen Ibraheem een hand. Ze waren onder de indruk. En de spreker haalde opgelucht adem. Het spreken ging hem goed af.